Marios Markou talks about FAILURE ……
Σ.Καλημέρα coach . Έσκισε η ομάδα σου , η ομάδα του spt , στο Cyprus Throwdown , με το μεγαλύτερο ποσοστό να φτάνει μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης. Σήμερα όμως θα ήθελα να μιλήσουμε για το αντίθετο . Για την αποτυχία . Δεν υπάρχει κανείς αθλητής αγώνων που να μην τη φοβάται . Ήθελα να πούμε κάποια πράγματα πάνω σε αυτό.
Μ. Καλημέρα σε όλους . Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την προσπάθεια που κατέβαλες στη Κύπρο , όπως ευχαριστώ και τους συναθλητές σου . Είμαι πάρα πολύ περήφανος για όλους τους αθλητές μου .
Σ. Έχεις πάει σε αγώνες και ενώ ετοιμάστηκες και έκανες ότι έπρεπε απέτυχες να πιάσεις τους στόχους σου ή τις προηγούμενες επιδόσεις σου . Με δεδομένη την ανθρώπινη απογοήτευση , πως πρέπει ένας αθλητής να το αντιμετωπίσει αυτό ;
Μ. Και βέβαια έχω πάει σε αγώνες με ψηλούς στόχους , έχοντας κάνει πολύ καλή ετοιμασία και έφαγα τα μούτρα μου . Το ότι όμως δε πήγε το σαββατοκύριακο των αγώνων όπως το περίμενα , για διάφορους λόγους , δε σημαίνει ότι απέτυχα . Δεν έχω φύγει από κανέναν αγώνα με το κεφάλι κατεβασμένο , αντίθετα , ότι και αν έχει συμβεί , φεύγω με το κεφάλι ψηλά , βλέποντας τις αδυναμίες που μου κόστισαν την επίδοση που επιθυμούσα , αδυναμίες που πρέπει να δουλέψω . Με το τρόπο αυτό δεν έφυγα από αγώνα νοιώθοντας αποτυχημένος .
Αυτό που προσπαθώ να διδάξω τον εαυτό μου, αλλά και εσάς τους μαθητές μου είναι ότι αν ακολουθήσεις έναν προγραμματισμό και κάθε μέρα δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό , ακούς και δουλεύεις τις αδυναμίες σου , δουλεύεις σωστή τεχνική τα max σου και πας στους αγώνες και δώσεις το 100 % σε καθένα από τα wod που έχεις να κάνεις , τότε έχεις μόνο πετύχει . Και αυτό γιατί από την προετοιμασία έχεις γίνει καλύτερος και από τους αγώνες πήρες υλικό για να δουλέψεις .
Σ. Μάριε θα συμφωνήσεις ότι τις περισσότερες φορές φταίει το άγχος για την αποτυχία , ίσως κάποιες φορές στέκεσαι άτυχος με τα wod . Πότε όμως θα πρέπει να σκεφτώ μήπως δεν έχω κάνει σωστή ετοιμασία ; ποτέ ξέρω ότι φταίει ο προγραμματισμός ;
Μ. Σταυρούλα δε μπορώ να πω ότι συμφωνώ ακριβώς . Βλέπω από εμένα αλλά και από τόσους αθλητές που έχω συζητήσει , πριν τα wod των αγώνων όλοι έχουν άγχος και ο καθένας το αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο. Τώρα αν αρχίσεις να ψάχνεις δικαιολογίες τότε ναι …. άγχος , wod κόντρα στα δυνατά μας , κράτησα δυνάμεις σε κάθε wod για το επόμενο ……. Ειδικά αυτό το τελευταίο είναι ο ορισμός της αποτυχίας. Είναι σα να μη δίνεις το καλύτερο σου εαυτό , όπως δούλεψες στην ετοιμασία σου για τη μέρα των αγώνων.
Οι αγώνες είναι κάπως σαν τα τεστ στο σχολείο . Αν έχεις καλύψει όλη την ύλη , ότι και να σε ρωτήσουν θα το απαντήσεις . Αν έχεις αφήσει κενά και ελλείψεις αυτά θα βγουν . Και τότε είναι εύκολο να πεις ότι φταίει ο προγραμματισμός , φταίει ο δάσκαλος , γιατί είναι πάντα δύσκολο να παραδεχθείς ότι φταίνε όλες οι φορές που έκανες shortcut στις προπονήσεις ή που δεν έδωσες τον καλύτερο σου εαυτό στους αγώνες .
Σ. Δηλαδή δε φταίει ποτέ ο προγραμματισμός ? φταίω πάντα μόνο εγώ? Διαφωνώ σε αυτό .
Μ. Κάθε πρόγραμμα εφόσον ακολουθηθεί σε ανεβάζει σε ένα ποσοστό . Σίγουρα παίζει ρόλο πόσο είναι εξειδικευμένο πάνω στις αδυναμίες και στο επίπεδο σου, αλλά Σταυρούλα ο προγραμματισμός είναι σαν την ύλη του μαθήματος που διδάσκεται στο σχολείο . Αν εσύ δε διαβάζεις και κάνεις τα δικά σου , κάνεις αλλαγές και short cuts , δεν πας πουθενά και δε φταίει σε αυτό ο δάσκαλος και η ύλη που σου διδάσκει . Κανένα πρόγραμμα δε μπορεί να σου εγγυηθεί θέσεις και βάθρα , πρέπει να πας με τα κατάλληλα όπλα . Το πρόγραμμα πάντως αν φταίει, φταίει πάντα σε μικρότερο ποσοστό από εσένα. .
Σ. Πως να σκέφτομαι ώστε να βάζω σωστούς στόχους ,ώστε ούτε να απογοητεύομαι, αλλά και από την άλλη να έχει ένα νόημα και ο αγώνας μου ; πχ τη δίκη μου περίπτωση που τώρα στη Κύπρο ούτε το βάθρο μπορούσα να πετύχω , ούτε όμως να έρθω και τελευταία ήθελα .
Μ. Σωστοί είναι οι στόχοι που βάζεις όταν καθίσεις και ζυγίσεις τη δουλειά που έχεις κάνει και τις δυνατότητες σου , μόνος σου τις ώρες που κάνεις προπόνηση και κανένας δε σε βλέπει. Πιστεύω ακράδαντα ότι όταν ανακοινώνεις στόχους να πας σε τελικούς και βάθρα και αυτό δε πραγματοποιείται νοιώθεις αποτυχημένος στα μάτια των άλλων . Όταν έχεις μιλήσει για θέσεις στους κολλητούς , στους συναθλητές , στο προπονητή, τότε το άγχος και ο φόβος της αποτυχίας ξεκινάει πριν καν μπεις στους αγώνες. Για το λόγο αυτό συμβουλεύω όλους τους αθλητές ,ανεξάρτητα αν η προσωπική επιδίωξη είναι ο τελικός ή να περάσουν στα προκριματικά σε μια καινούργια κατηγορία ή να μην έρθουν τελευταίοι , να είναι η σκέψη τους όχι στις θέσεις αλλά στο να δώσουν το καλύτερο τους εαυτό βάση της δουλείας που έχουν γίνει , να δώσουν και τη ψυχή τους στην αρένα , να μην αφήσουν ούτε μια στιγμή , ούτε ένα rep που να μην έχουν κάνει το καλύτερο τους . Αν πας με αυτό το σκεπτικό δεν έχεις τίποτα να μετανιώσεις μετά . Είσαι νικητής.
Σ.Ψυχολογικά τι αλλάζεις για σταθείς στα πόδια σου Κ την επόμενη φορά να μην έχεις το βαρίδι της αποτυχίας στο μυαλό σου ; ξέρεις έχω δει πολλούς που μετά από μια αποτυχία σε έναν αγώνα άλλαξαν μέχρι Κ σπορ ή παράτησαν εντελώς τους αγώνες .
Μ. Αν το βαρίδι της αποτυχίας μπει μέσα σου αυτό είναι πολύ δύσκολο μετά. Αν αρχίσεις να νοιώθεις το αποτυχημένο παιδάκι που έμεινε στην ίδια τάξη πρέπει να δουλέψεις με τον εαυτό σου και να αλλάξεις λογική. Πρέπει , μετά από μια αποτυχία , να βάλεις πείσμα μέσα σου , να πεις ότι θα κάνεις ότι χρειαστεί για να μη σου ξανασυμβεί . Θα δουλέψεις σκληρά τις αδυναμίες σου , θα αρχίσεις να βελτιώνεσαι και το ένα pr να διαδέχεται το άλλο. Πρέπει να βλέπεις μακροχρόνια τη πορεία σου , πόσο ψηλά μπορείς να πας με τη σωστή δουλειά. Και αυτά δε γίνονται σε μια μέρα . Αυτοί που φτάνουν μέχρι και να αλλάξουν σπορ είναι αυτοί που η αποτυχία τους τρώει μέσα τους , και ψάχνουν να βρουν κάτι άλλο που ίσως είναι καλοί . Το μήνυμα που θέλω να δώσω μέσα από αυτή τη κουβέντα μας είναι πως για όλα τα πράγματα που θέλουμε στη ζωή μας πρέπει να δουλεύουμε σκλήρα, τίποτα δε μας χαρίζεται . Αυτός που θέλει στη ζωή του να πάει μπροστά δε μένει στάσιμος , ούτε τα παρατά , ούτε πίσω γυρνά αλλά δουλεύει ώστε κάθε μέρα να γίνεται και λιγάκι καλύτερος .
Σ. Coach είσαι υπέροχος και σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια και το χρόνο σου . Θέλω και δημόσια να σου πω ένα τεράστιο ευχαριστώ γιατί στη Κύπρο ήσουν για όλους μας εκεί να μας στηρίξεις και να μας βοηθήσεις , από την αρχή ως το τέλος ακούραστα , να μας πεις ένα μπράβο για κάθε τη μικρό ή μεγάλο που κάναμε και αυτό είναι ανεκτίμητο
Μ. Εγώ ευχαριστώ για τη προσπάθεια σας . Εσύ στη Κύπρο ήρθες αντιμέτωπη με μια στιγμή που θα σου καθόριζε αν ο αγώνας σου εκεί θα ήταν αποτυχημένος ή όχι . Είσαι καινούργια αθλήτρια στην elite κατηγορία και ενώ είχαμε συζητήσει πολλές φορές και ετοιμαστεί ψυχολογικά, όταν είδες στον τελικό κιλά που δεν είχες ξανασηκώσει στα thrusters και ένα σκοινί στα 5.5 μέτρα με γιλέκο , άφησες το άγχος της αποτυχίας να σε κυριεύσει ,φοβήθηκες να μπεις να τα δοκιμάσεις . Η μόνη αποτυχία εκεί , για σένα και για μένα ,θα ήταν να μην μπεις . Όμως στα υπενθύμισα αυτά απ έξω και μπήκες μέσα και τα εκτέλεσες με επιτυχία και έφυγες από τον τελικό σωματικά και ψυχικά δυνατότερη. Έδωσες τον καλύτερο σου εαυτό και αυτή είναι η επιτυχία και όχι αν ήρθες 5η, 6η ή 7η. Ελπίζω να σας κάλυψαν οι απαντήσεις .
πηγη ¨chalkitup.gr